ŞARKI: La Tour - Samuel Lindon
Beklentisizce atıldı adımlar bu sefer.
Bir umuttu yaşatan insanı,
Ama umutsuzluğun sınırındayken buluştu gözler.
Beklentisizlik içinde, kaçmaya hazır kalpler.
Ve kum saati daha içinde kum yokken akmaya başladı.
İki kalp illüzyon evresindeyken,
İnsanlık Ay'ın kendi ışığı olduğunu zannederken,
Ve bu iyi sergilenme çabasının ikimizde farkındayken.
Dürüst konuştu bu sefer gözler,
Sevgi oluşmadan bile ilgilendi beyinler,
Gece şeytanla yatağa girse de kapamadı gözünü ruhlar.
Konuştular, tanıma çabasında birbirlerinde kayboldular.
İnan daha önce bu kadar taze akıntıların uğruna yazılmadı dizeler,
Kimi poyrazlar esti geçti, geçeceği de belliydi, ama yine de kıpırdamadı kalemler.
Ne varsa gözlerindeki lodosta, dalgalardan durulmadı denizler.
Durulmadılar, ama çok tazeler, ve hiç gitmeyecek gibiler.
Belki iki ruhun beklentisizliğinden, her an kaçmaya hazır oluşundan,
Belki de “Bu zamana kadar neredeydin?” sorusunun ilk sana soruluşundan.
Ne olduysa ama döndürülen her pedal daha özgür,
Dinlenilen her şarkı daha bir anlamlı,
Geçmişte uğruna yemin ettiğim her konu, ruhuma daha bir Fransız geliyor.
Bir gün bitecek olsa bile,
İnkalar gibi sonu görebilsek bile,
Açıyoruz şarabı Édith Piaf’ın sesinde,
“Carpe Diem” yankılanır dilimizde.
Şimdilik gitme, bir kal bakalım.
İleride tükenmeden sarılabileceğimiz kolların uğruna,
Atabileceğimiz kahkahaların şerefine.
Korkma kadın!
Yarattığın dalgalar savurmadı beni tümüyle sana.
Ayaktayım hala,
bir dokunuşta yıkılabileceğimin bilincinde.
Uzaklaşabilirsin ama, şimdilik gitme.
Gelecekte yankılanacak sevinç nidalarımızın hatırına.
Bir kal bakalım,
Hatırlayınca tebessüm edeceğimiz anıların anısına.
Comments